Overgaan naar de brugklas
Dit is een persoonlijk verhaal van Chris (14 jaar)
Overgaan van de basisschool naar de brugklas is een hele ervaring en brengt soms een hoop stress met zich mee. Voor mij gold dat in ieder geval wel!
Na een afscheidsfeest met groep 8, georganiseerd door een klasgenoot, gingen we de zomervakantie in. In de eerste paar weken van de zomervakantie ging ik meteen van alles halen voor de middelbare: schriften, pennen, potloden, een rekenmachine en… wat is een geodriehoek?!
Ik was erg zenuwachtig. In de laatste paar weken van de vakantie was ik vooral aan het wachten op belangrijke boeken. Toen ik ze binnenkreeg ging ik meteen aan het kaften: mijn boeken inpakken met papier. Ik moest in ieder geval mijn wiskundeboeken inpakken en niet te vergeten mijn Nederlands boek. Dit waren namelijk allemaal belangrijke, dure boeken die ik weer moest inleveren aan het eind van het jaar. Door ze te kaften blijven ze netjes.
Rustig ademhalen
Na de zomervakantie was het moment daar. Eindelijk mocht ik naar de brugklas. Gelukkig voor mij waren er wel nog twee introductiedagen. De eerste introductiedag was ik nog niet ingedeeld in een klas. Er werden gewoon wat groepjes gemaakt en we werden meteen in het diepe gegooid. We moesten dingen doen in groepsverband en moesten ook een of andere cursus beatboxen volgen. Het sloeg dus echt nergens op. Ik kan heus wel beatboxen hoor, maar dat doe ik toch liever niet voor een hele groep met mensen.
De volgende dag waren er gelukkig geen beschamende groepsactiviteiten meer, maar een introductie van mijn klas en mentor en een rondleiding door de school. Het was de eerste keer dat ik de school van binnen zag. Het was een beetje veel om te verwerken. Het rooster trouwens ook. ‘Wacht wat?! We hebben maar zó kort pauze?’ hoorde ik iedereen zeggen.
Ik at niet langer in een klaslokaal, maar in een veel te drukke aula. En wat dacht je van het feit dat ik hier nu weer een klein opdondertje ben en niet langer een coole groep 8-er? Enorm veel paniek dus, maar daar zou ik wel overheen komen. Gewoon rustig ademhalen en de kluisjes bekijken. Ze bleken slecht ontworpen te zijn, want je kon ze niet openen zonder je telefoon. Is dat goede technologie?
Na de kluisjes der doem kregen we een rondleiding door het schoolgebouw. Dat was nóg erger. De architect die de school ontworpen heeft, wist volgens mij niet eens dat het een school zou worden. En zoals bijna alle schoolgebouwen was het krakkemikkig en oud. Het was een soort doolhof. Ik was kapot… Maar er was meer en… Oh nee, niet nog een groepsactiviteit!
Nieuwe vriend
Ik weet niet meer wat de activiteit precies was, maar ik hoefde niet te beatboxen, dus dat was een enorm pluspunt. Aan het einde van de dag maakte ik een nieuwe vriend en vanaf dat moment ging alles goed.
Mijn lessen waren leuk en in tegenstelling tot veel andere kinderen vond ik mijn docenten aardig. Mijn eerste cijfer was wel even schrikken. Op de basisschool haalde ik toch wel altijd veel hoger. En waarom was de lesstof zo lastig? Maar ik paste me snel aan en vergat de basisschool soms helemaal. Ik kreeg meer en meer vrienden en mijn cijfers werden beter en beter.
En zo was mijn missie succesvol afgerond. Wat leek op een ‘Mission Impossible’ was eigenlijk een eitje. Ik wens je veel succes in de brugklas!
In jouw regio
Sommige delen van deze website verschillen per regio. Selecteer de GGD bij jou in de buurt zodat wij jou lokale tips en links kunnen tonen.